صفت لینصفت لین، نرم ادا شدن و کشیدن حرف ؛ از صفات فرعی حروف را می‌گویند. ۱ - تعریف«لین» در لغت به معنای نرمی و ملایمت و در علم تجوید به نرم ادا شدن و کشیدن دو حرف «و» و «ی» ساکن ماقبل مفتوح گویند؛ به طوری که در تلفظ آن‌ها، اول فتحه ظاهر و سپس صدای «و» یا «ی» به نرمی و ملایمت ادا می‌شود؛ مانند: «یوم» و «بیت». ۲ - مکان صفت لیناین صفت - آن گونه که در تعریف آمد- در دو حرف «و» و «ی» ساکن ماقبل مفتوح وجود دارد؛ ولی برخی، حروف مدی را نیز دارای صفت لین می‌دانند. صفت لین از صفات فرعی و عارضی به شمار می‌آید. [۱]
پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۳.
[۲]
بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۳.
[۳]
موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۹.
[۴]
جمعی از محققان، التجوید، ص۲۰.
[۵]
حبیبی، ابوطالب، آموزش تجوید، ص۳۱.
[۶]
محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۵۰.
۳ - عناوین مرتبطحروف مد و لین . ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «صفت لین». رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
|